In de jaren dat ik een kantoorbaan had (tussen 2017-2022), sliep ik slecht, heel slecht. Vaak maximaal 4 uur per nacht.
Niet omdat ik zo laat naar bed ging, maar omdat ik urenlang lag te piekeren. En hoe langer ik wakker lag, hoe gefrustreerder ik werd. Wat uiteraard niet hielp om in slaap te vallen.
Achteraf gezien legde ik mezelf veel te veel druk op, ik stond 24/7 aan en nam geen rust. En dat zorgde ervoor dat ik 's avonds niet in slaap kwam. En daarnaast, zo weet ik nu, bevond ik me in een omgeving die totaal niet bij mij, als HSP, paste.
Ik werkte in een kantoortuin en mijn bureau stond zo'n beetje naast de open koffiecorner en aan de andere kant zat het team van recruitment de hele dag te bellen.
Ik maakte mijn werk veel te belangrijk. Alles stond in het teken van werk.
- “Ik moet nu douchen want daar heb ik morgenochtend geen tijd voor”
- “Als ik nu mijn eten maak voor morgen, kan ik het zo pakken en meenemen”
- “Ik wil om 22u slapen want mijn wekker gaat om 6u en anders heb ik niet voldoende slaap”
- “Ik moet morgen uiterlijk om half 7 in de auto zitten, want anders mis ik mijn metro”
- “Als ik om half 8 op het werk ben, kan ik rond 16u weg en dan ben ik de file voor”
- “Ik ga niet mee pubquizzen want dan ben ik morgen niets waard”
- “Ik ga op zondag niets doen, want dan heb ik niet voldoende energie voor komende week”
Als ik op maandagavond, na mijn volleybaltraining (+- 23:30u en dan bleef ik niets drinken) thuiskwam, sliep ik de eerste paar uur niet en toch zette ik mijn wekker om 6u (wat ook makkelijk half 9 had kunnen zijn want mijn werktijden waren super flexibel). Op die dinsdag kwam ik standaard met barstende koppijn thuis en dook ik vrijwel direct mijn bed in, om in het donker, zonder prikkels, bij te komen.
De dagen waren lang en saai. Ik wilde wel leuke dingen doen met vrienden, maar had totaal geen energie over.
Ik belandde avond aan avond, als een hoopje pudding, op de bank, voor de tv.
Sinds mijn burn-out ben ik me veel bewuster geworden van mijn handelen. Ik heb geleerd om mezelf op één te zetten en niet mijn werk. Ik snap het belang van pauzes beter en heb dan ook drastische wijzigingen aangebracht in mijn routines.
- Ik neem pauzes zodat ik tussentijds al prikkels kan verwerken.
- Ik maak 's avonds geen gebruik meer van apparaten (tv, telefoon).
- Ik zit 's avonds niet meer in felle verlichting.
- Ik maak meer tijd voor beweging en buiten zijn (sporten, wandelen).
- Ik schrijf mijn hoofd leeg voor het slapen.
Dit alles heeft ervoor gezorgd dat ik stukken beter slaap.
