Gisteravond zat ik onder mijn kleedje op de bank en keek de kamer rond.
Ik keek naar de zachte verlichting van mijn zoutlamp, de lichtjes in mijn kerstboom, de fonkelende kaarsjes op mijn eettafel en plotseling viel er een deken van dankbaarheid over me heen.
Op dat moment realiseerde ik me dat ik me in tijden niet zo rustig heb gevoeld.
Ik dacht terug aan de weken daarvoor en ontdekte dat ik de laatste tijd best wel weer in patronen/oude gewoontes ben vervallen.
Ik ben weer meer tv gaan kijken 's avonds, neem weinig rustmomenten op een dag, ben de hele dag bezig met van alles en nog wat. Ik zit meer in mijn hoofd en slaap slechter doordat ik 's avonds lig te piekeren. Ik moet weer meer van mezelf, mis een gevoel van voldoening en ervaar veel prikkels.
Ik stelde mezelf de vraag: "Waar loop je van weg? Waarom laat je je zo afleiden?"
Vrijwel direct kwamen er meerdere situaties omhoog.
* Ik moet deze maand mijn cursus promoten van mezelf.
* Deze maand is het 7 jaar geleden dat mijn beste vriendinnetje overleed.
* Ik heb mijn ouders iets te vertellen en ik weet niet zo goed hoe ik dat ga aanpakken.
Oftewel: Ik loop weg van de pijn, van de angst voor het onbekende en van de druk die ik mezelf opleg.
Doordat ik me bewust werd van deze patronen, kon ik ze ombuigen.
En in plaats van weer achter de tv te kruipen, ben ik gaan schrijven en heb ik gewoon gezeten in stilte.
Dat had ik echt even nodig.
"Bewustwording is de eerste stap naar verandering," is een uitspraak die mijn coach regelmatig doet.
