Doodsbang werd ik toen mijn psycholoog voorstelde om een hypnosesessie te doen.
Ik kende alleen de beelden van tv waarbij mensen als kraaiende hanen rondstapten en na afloop niet meer wisten wat er gebeurd was.
Het is lange tijd één van mijn grootste angsten geweest: 'niet weten wat ik gedaan heb'. Dit is ook de voornaamste reden dat ik nog nooit dronken ben geweest. Ik ben altijd veel te bang geweest om de controle te verliezen en in situaties te belanden waar ik me later niets meer van kon herinneren.
Ik moest dus wel even twee keer nadenken voor ik ermee instemde.
Mijn psycholoog vertelde me dat het totaal geen overeenkomst had met de beelden van tv maar dat maakte mijn angst niet persé minder. Als controlefreak was ik sowieso bang om de controle los te laten en mezelf over te geven aan een ander.
Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik er alleen voor stond en om dan iemand de controle over je te geven is wel een dingetje.
Toch stemde ik er uiteindelijk mee in.
Ik lag op mijn bed en Anke sprak me via onze video call toe. (het was coronatijd en we mochten niet live afspreken)
Ze gebruikte kinderlijke woorden omdat we een situatie uit mijn jeugd aanpakten. Ik luisterde naar haar en hoorde mezelf antwoord geven op dezelfde kinderlijke manier, in hele korte antwoorden van vaak maar een of twee woorden.
Het was echt alsof mijn innerlijke kind, het kind dat die situatie meemaakte, antwoord gaf.
Terwijl de volwassen versie van mezelf ook aanwezig was maar alleen observeerde.
De hele sessie heb ik bewust meegemaakt. Na afloop wist ik alles nog.
Ik zou het daarom nu eerder beschrijven als een soort van meditatie. Je merkt alles op en hebt niet het gevoel dat je 'weg' bent geweest maar toch voel je je weer 'wakker worden' na afloop.
Het was een ervaring die achteraf alles behalve eng was.
En net als ademwerk en emdr is het niet te verklaren wat er daadwerkelijk gebeurt maar het werkt en daar ben ik dankbaar voor.
Ik geef nog steeds niet makkelijk de controle weg en probeer veel dingen nog in eigen hand te houden, maar op het gebied van therapie kan ik tegenwoordig wel goed 'loslaten'. Ik vertrouw mijn coaches volledig en heb, op dit moment, misschien zelfs wel meer vertrouwen in hen dan in mezelf (working on that!).
Ik ben weer een ervaring rijker en zou het zo weer doen als ze het zou voorstellen.
Lees ook: