Ik sprak met mezelf af om de hele maand december mijn mini-cursus over routines te promoten.
Het leek me een goed moment omdat ik het kon koppelen aan goede voornemens voor het nieuwe jaar.
Toen ik eind november mijn cursus terugkeek, was ik eigenlijk onverwacht tevreden met wat ik zag.
Ik heb me daarna 2 dagen best wel zelfverzekerd gevoeld en was er van overtuigd dat ik de cursus wel kon verkopen.
Ja, ik zou er inmiddels meer inzichten in kwijt kunnen, en ja, ik zou hem wat kunnen uitbreiden.
Maar in de basis was ik tevreden.
Toch was dat zelfvertrouwen na 48 uur weer compleet verdwenen. Daarna zat ik weer vol in mijn hoofd en vond het allemaal niet goed genoeg. ("Ik ben geen Arie Boomsma, die weet pas veel over routine." Zei ik tegen mezelf.) Het zelfvertrouwen ontbrak volledig en ik ben er wel van overtuigd dat potentiële kopers dat aanvoelen.
Dat gebrek aan zelfvertrouwen zat ook in de weg bij het toepassen van salestechnieken. Ik heb geen eenduidige boodschap, durfde geen beloftes te doen en durfde niet goed statements te maken (als in: Als je nu beslist, krijg je dit en dit er gratis bij). En dat zorgde ervoor dat ik het óf uitstelde óf helemaal niet deed.
Bovendien had ik geen duidelijk plan voor ogen (geen strategie). Ik had wel een overzicht gemaakt met content ideeën en een globaal overzicht van reels die ik op een bepaald moment 'moest' plaatsen maar buiten dat had ik geen planning.
Als ik tijdens het scrollen op Instagram ineens geïnspireerd raakte en iets zag wat ik kon gebruiken, gebruikte ik dat.
Ik handelde dus voornamelijk impulsief.
Daarnaast keek ik veel te veel naar anderen.
Ik las bijvoorbeeld het boek Caveman over Patrick van der Jagt (Het Rotterdam Project) en hoewel ik daar lees hoe hij 20 jaar op straat heeft geleefd en flink gestruggled heeft om zijn leven weer op de rit te krijgen, lijkt zijn ondernemersreis hem aan te komen waaien.
Dat maakt me meteen jaloers en de moed zakt me in de schoenen.
Het lijkt zo vaak alsof ik de enige ben die er zo hard voor moet werken. (Ik weet dat dit niet zo is).
Mijn overtuigingen:
Hij kan iets, hij kan fotograferen en vind dat geweldig.
Ik kan niks en vind niks écht leuk, voel nergens passie voor.
In me leeft ook nog steeds de overtuiging dat ik beter iets kan DOEN dan iets schaalbaars kan verkopen.
Terwijl ik ook wel weet dat dat helemaal niet persé noodzakelijk is.
Ik vertel mezelf dat ik nergens voldoende kennis over heb terwijl ik ook heus wel weet dat dat geen must is, dat je altijd kunt bijleren. Toch blijf ik me niet goed genoeg voelen.
Kortom:
Ik denk dat vooral mijn persoonlijke struggles en overtuigingen in de weg zitten om mijn bedrijf van de grond te tillen.
Ik hoor ook vaak dat ondernemen en persoonlijke ontwikkeling hand in hand gaan en ik denk dat dat zeker waar is.
Ik blijf het proberen...💪
