Pas sinds de corona-crisis en het verplicht thuiswerken zie ik in dat ik vooral leefde om te werken.
Ik was alleen maar bezig met werk! Dag in, dag uit!
Zodra mijn werkdag erop zat, ging de focus naar de dag erna.
- “Ik moet nu douchen want daar heb ik morgenochtend geen tijd voor”
- “Als ik nu mijn eten maak voor morgen, kan ik het zo pakken en meenemen”
- “Ik wil om 22u slapen want mijn wekker gaat om 6u en anders heb ik niet voldoende slaap”
- “Ik moet morgen uiterlijk om half 7 in de auto zitten, want anders mis ik mijn metro”
- “Als ik om half 8 op het werk ben, kan ik rond 16u weg en dan ben ik de file voor”
- “Ik ga niet mee pubquizzen want dan ben ik morgen niets waard”
- “Ik ga op zondag niets doen, want dan heb ik niet voldoende energie voor komende week”
Hierdoor bestond mijn werkweek niet uit 36 uur maar uit zo’n beetje het dubbele. Mijn leven stond in het teken van werk en ik legde mezelf veel druk om om alle ballen in de lucht te houden.
Als ik op maandagavond, na mijn volleybaltraining (+- 23:30u en dan bleef ik niet eens gezellig iets drinken), thuiskwam sliep ik de eerste paar uur niet en toch zette ik mijn wekker om 6u (wat ook makkelijk half 9 had kunnen zijn want mijn werktijden waren super flexibel). Op die dinsdag kwam ik standaard met barstende koppijn thuis en dook ik vrijwel direct mijn bed in.
Het thuiswerken gaf mij zo ongelooflijk veel rust dat ik eigenlijk niet meer naar kantoor wilde. Dat is ook de reden dat ik mijn eigen bedrijf ben gestart. Het geeft mij de vrijheid om ‘s morgens eerst rustig te ontbijten, om rond de lunch even baantjes te gaan zwemmen en om deel te nemen aan sociale activiteiten zonder dat ik het mezelf verwijt dat ik niet in slaap kan komen daarna.
Het lukt me steeds beter om bewuste keuzes te maken en vaker voor mezelf te kiezen. Laatst nog heb ik een pubquiz afgezegd omdat ik de volgende ochtend een ademsessie had gepland. En de keer daarna plande ik mijn ademsessie niet een dag na de pubquiz zodat ik beide kon doen.
It's all about choices!
